frikaanse kunstefeeste en Van Wyk Louw se kultuurkritiek:
In die gees van N.P. van Wyk Louw se ‘oop gesprek’ tree Tertius Kapp (2015 se Hertzogpryswenner vir drama) op as fasiliteerder vir ’n dialoog tussen twee omvattende stelle idees. Aan die een kant is Van Wyk Louw se kultuurkritiek, sedert die 1930s ʼn roer en weerspieëling van Afrikanerdenke. Aan die ander kant is die kunstefeeste as ’n ontluikende, grootliks ongeformuleerde kultuurverskynsel wat oor die afgelope twintig jaar die grootste platform vir Afrikaanse kultuur geword het. Hierdie lesing is oorspronklik aangebied as ’n voordrag by die Universiteit van Johannesburg by geleentheid van die jaarlikse NP van Wyk Louw-gedenklesing op 10 September 2015.

Met: Anne-Marie Beukes van die Departement Linguïstiek (Universiteit van Johannesburg) en voorsitter van die Afrikaanse Taalraad en Cerneels Lourens, prokureur en taalaktivis van Brits:

Die Taalwet van 2012 vereis dat die 207 staatsdepartemente, openbare entiteite soos Eskom en openbare onderneming soos die nasionale lugdiens ’n taalbeleid opstel waarin onder meer met minstens drie tale rekening gehou moet word. Die Afrikaanse Taalraad het in samewerking met die Departement Linguïstiek van die Universiteit van Johannesburg vasgestel dat in November 2015 nog geen 30 persent van die instellings die Taalwet se verpligtings opgevolg het nie en dat die res dit miskien maar bloot as ’n lastigheid beskou. Gaan dit hier om laksheid of onwilligheid en ’n toegee aan die maklike uitweg van Engels ten koste van die publiek se taalregte? Of word daar nie oor die kundigheid beskik om ’n billike taalbeleid op te stel nie? Hoe moet opgetree word teenoor onwillige staatsinstansies? Wat is die konsekwensies van die huidige situasie vir Afrikaans? Die twee deelnemers bespreek al die moontlikhede van optrede: positief of negatief.

Op die plaas Nanibees naby Kakamas in die Boesmanland boer Francis Visagie reeds dekades lank met sy gunsteling skaapras, die Dorper. Vir Francis is dit belangrik dat die ras waarmee ’n mens boer, in die omgewing kan aanpas. Hierdie beleid het hom in 1989 en in 1991 die titel van Meesterbewaringsboer in Kenhardt besorg. Visagie is een van die grootste Dorperboere in die land.

Wat het geword van ’n gelowige se “roeping” en dat God jou op ’n plek en tyd geplaas het om daar ’n verskil te maak? As ’n gelowige die tentpenne optrek en groener weivelde in ander lande gaan soek, of na binne emigreer en apaties staan teenoor gebeure in Suid-Afrika, is dit nie ’n mosie van wantroue in God nie? En het materialisme,en in sommige gevalle rassisme, nie dan die oorhand gekry nie?

Met: Max du Preez en prof. Albert Grundlingh